معرفی ردیف های آواز آلبوم چشمه نوش

دستگاه : راست پنجگاه

تار: محمدرضا لطفی

تنبک: مجید خلج

اجرای فرانسه

سال اجرا: ۱۳۷۴

سال انتشار: ۱۳۷۴

آواز: چشمه نوش

غزل : حافظ

۱ روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

جمله اول راست

۲ و ۱۵ ناظر روی تو صاحبنظرانند آری

سر گیسوی تو در هیچ دری نیست که نیست

۲ جمله دوم راست ۱۵ رهاب

۳ اشک غماز من ار سرخ برآمد چه عجب!

خجل از کرده ی خود پرده دری نیست که نیست

روح افزا

۵ و ۱۴ تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی

سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست

۵ جمله دوم نغمه با تحریر ۱۴ گردانیه

۶و۱۸ تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند

با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

۶ بوسلیک و سپهر ۱۸ اصفهان جامه دران سپهر

۷و۱۳ من از این طالع سرگشته به رنجم ور نی

بهره مند از سر کویت دگری نیست که نیست

۷ سلمک ۱۳ نوعی درآمد بر نوا

۴ از حیای لب شیرین تو ای چشمه ی نوش

غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست

نغمه و پروانه

۱۶ مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز

ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست

نهفت و فرود به نوا

۱۲ شیر در بادیه عشق تو گمراه شود

آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست

عراق

۱۷و۲۰ آب چشمم که بر او منت خاک در توست

زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست

۱۷ نهفت برگشت به راست پنجگاه ۲۰ بیات راجع و جامه دران و فرود به اصفهان

۱۹ از وجودم قدری نام و نشان هست که هست

ورنه از ضعف در آن جا اثری نیست که نیست

جامه دران

۲۱ غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است

در سراپای وجودت هنری نیست که نیست

فرود به اصفهان

 

مشخصات عروضی:

وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

بحر: رمل مثمن مخبون محذوف

آواز: دوبيتي

كلام: بابا طاهر

۸ دلی دیرم که بهبودش نمی بو

نصیحت می کرم سودش نمی بو

دشتستانی

۹ به بادش می دهم نه ش می بره باد

در آتش می نهم دودش نمی بو

دشتستانی

۱۰ آلاله ی روزگارانم ته ای یار

بنفشه روزگارانم ته ای یار

دشتستانی

۱۱ بنفشه جو کنارانم ته ای یار

امید روزگارانم ته ای یار

دشتستانی برگشت به راست پنجگاه از طریق پروانه

 

مشخصات عروضی:

وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

بحر: هزج مسدس محذوف (ترانه)

 

 

تصنيف : ميخانه (تصنيف شور(نوا))

كلام : قديمي

 

رفتم در میخانه    خوردم دو سه پیمانه
 
من مستم و دیوانه    ما را که برد خانه

دلبر عزیز      شوخ با تمیز      برخیز و بریز
زان می‌که جوان سازد        عشقم به‌تو پردازد

تو اگر عشوه بر    خسرو و پرویزکنی
همچو فرهاد روم      از عقب کوه‌کنی
تومگر ماه نکو رویانی           تومگر شاه پری رویانی

 

تصنيف: داغ دل

كلام : حافظ

 

ما سرخوشان  مست دل از دست داده‌ایم

همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم

بر ما بسی کمان ملامت کشیده‌اند

تا کار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم

ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده‌ای

ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم

پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد

گو باده صاف کن که به عذر ایستاده‌ایم

کار از تو می‌رود مددی ای دلیل راه

کانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم

چون لاله می مبین و قدح در میان کار

این داغ بین که بر دل خونین نهاده‌ایم

گفتی که حافظ این همه رنگ و خیال چیست

نقش غلط مبین که همان لوح ساده‌ایم